Samotność dorosłych z zespołem Downa

Kiedyś dostałem takie pytanie o dorosłe osoby z ZD, jak one czują, jak odbierają emocje. Nie umiałem wtedy zbyt wiele napisać, dzisiaj już troszeczkę więcej jestem w stanie. Zatem wracamy do tematu.

1.Osoby z ZD nie popełniają samobójstw.

Dostałem takie pytanie i od razu odpowiadam, to się nie zdarza. Dlaczego?

Stan depresji to stan chorobowy w ZD, często towarzyszy temu objaw typowy dla choroby Alzheimera, albo DSRD. Osoby z takimi emocjami, z tak funkcjonującym emocjonalnie umysłem, nie myślą już o tak drastycznych ruchach. Stąd mnie nie dziwi, że poszukiwania takiego zdarzenia po prostu są z góry skazane na porażkę.

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/39470089/

2.Osoby dorosłe z ZD mają depresję, mają stany zawieszenia…ale to może być problem immunologiczny, a nie typowo kognitywny.

No właśnie. W ZD głównym czynnikiem zmieniającym rzeczywistość, jest deregulacja układu immunologicznego. To prowadzi do typowych depresji i różnego rodzaju zawieszeń. To jest ta kluczowa różnica w stosunku do populacji. Ostatnie badania pokazują na coś niezwykłego: leczenie stanów zapalnych leczy w ZD wczesne etapy utraty funkcji kognitywnych i odwrócenie sytuacji zdrowotnej w stosunku do emocji i możliwości kognitywnych.

3.Depresja i “zamknięcie się” się w sobie to objaw choroby Alzheimera. Nie można odrywać tych stanów umysłu od tego problemu. Nam może się wydawać to dramatycznym problemem, bo dziecko tak źle wygląda…ale dziecko może być ciężko chore i stan depresji, odrętwienia to typologia pierwszego etapu choroby Alzheimera pod względem zachowań.

4.Kiedy osoba z ZD jest najbardziej samotna?

Gdy rozumie siebie, gdy potrafi wskazać na siebie w otoczeniu w jakim funkcjonuje. Oznacza to, że jest świadoma siebie, a to znaczy że widzi różnice. To może być ten moment, gdy potrzebuje wsparcia, bliskości drugiej osoby a tego nie ma. Z tego tytułu olbrzymie sukcesy odnoszą szkoły, bo są tam ludzie, którzy mogą być wsparciem, obecnością.

5.Czy osoba z ZD jest zatem samotna?

Niejako podsumowaniem trzeba powiedzieć: tak osoby z ZD są samotne w szczególności w wieku powyżej 10 lat. Od tego momentu trzeba szukać sposobu na uspołecznienie dziecka, zbudowanie dla niego jakieś społeczności lokalnej. To będzie siłą i celem dla osoby z ZD przez wiele lat, jak coś takiego się zbuduje.