Starzenie osób z ZD jest jeszcze bardziej skomplikowane niż to myśleliśmy.

Zawsze upraszczałem temat starzenia się osób z ZD, wskazując krytyczną rolę amyloidu beta i kaskady choroby Alzheimera. Najnowsze badania niestety skomplikowały to i nie da się to dalej tak utrzymywać….ale mówi się, że to znów badania które zmieniają nawet świat medyczny w tym temacie.

https://medicalxpress.com/news/2021-11-unravels-mysteries-aging-syndrome-brain.html

https://www.pnas.org/content/118/47/e2114326118

To zacznę od naukowe wniosku z tego badania:

“Zaobserwowaliśmy wzrost liczby hamujących neuronów nadekscytacyjnych, aktywację mikrogleju w najmłodszych mózgach osób z ZD zbiegającą się z nadekspresją genów związanych z przycinaniem synaptycznym za pośrednictwem mikrogleju oraz nadekspresją genu chromosomu 21 o nazwie RUNX1, który może być potencjalnym czynnikiem napędzającym aktywację mikrogleju. Sekwencjonowanie pojedynczego jądra z długim odczytem ujawniło setki tysięcy transkryptów RNA bez adnotacji. Obejmowały one różne gatunki genu związanego z chorobą Alzheimera – białka prekursorowego amyloidu – które zawierały połączenia wewnątrzegzonowe wcześniej związane z rekombinacją genów somatycznych, które zidentyfikowano również w około 8000 innych genach.”

To jest kluczowe zdanie, ale ja przyznam się nie rozumiem go, więc postaram się to wytłumaczyć na bazie tego, co jest już opisane w gazetach medycznych.

1.Na pewno kluczowe w tych rozważaniach są geny DYRK1A, APP, NCAM2, SON, BACE2, TTC3 wpływające na neuropatie typowe dla choroby Alzheimera i mające wpływ na neuroprzekaźnik GABA.

2.Jednak o typologii starzenia decydują mRNA a nie same wspomniane wyżej geny.

3.Cała ta kaskada nadmiernej aktywności materiału genetycznego powoduje, że cały mózg osoby z ZD jest w nadmiernej aktywności, gdyż nie ma odpowiednich do zbilansowania mechanizmów hamujących, jak GABA chociażby, ale także neuronów inhibitujących.

4.To przekłada się na dysfunkcję mikroglia. O tym pisałem w 2020 roku, wiec można wrócić do tego tematu tutaj:

https://www.zespoldowna.info/nowa-rola-mikrogleju-w-zespole-downa-czyli-znow-nadaktywne-komorki-odpornosciowe-sa-problemem.html

5.Co jest ważne, naukowcy wskazali że ta patologia uruchomiana jest statystycznie w wieku powyżej 40 lat w ZD.

6.I tutaj pojawia się gen RUNX1 regulujący funkcjonowanie mikroglia. Jego nadekspresja powoduje, że patologia mikroglia przekłada się na dysfunkcję synaps. Naukowcy wręcz twierdzą, że ten mechanizm prowadzi do typowego uszkodzenia mózgu.

7.Na ten stan wpływają jednak, znów, mRNA, specyficzne isoformy regulujące ekspresję.

8.Właśnie ekspresja. Powyższy czynnik tak modyfikuje rozwój układu nerwowego od samego początku, że to różnicuje przebieg starzenia osoby z ZD. Znów spersonalizowanie, ostatnio chyba to gdzieś przerabialiśmy.

9.Wpływa na dysfunkcję mikroglia od najmłodszych lat, zatem znów każda osoba z ZD może inaczej się starzeć…a ja pisałem przecież, że warto się wspierać przy tej personalizacji na bazie chociażby tych naszych badań okresowych.

10.To wszystko składa się zatem na to, że cały układ genetyczny z mRNA, isoformami reaktywującymi poszczególne procesy, mają wpływ na starzenie się osób z ZD od, jednak 40 roku życia, ale począwszy od urodzenia. Zatem jakie życie, takie niedobory i nadmierna, niezbilansowana aktywność mózgu, co prowadzi do określonego wzorca starzenia się osób z ZD.

Trudne.

Konkluzja: o ile mamy wiedzę, to należy wspomagać osoby z ZD od urodzenia, bo dzięki temu ich starość może być lepsza.