Tau i jego ilość różni osoby z zespołem Downa od tych co nie mają ZD, a obie mają chorobę Alzheimera.
listopad 26, 2020 by Jarek
Kategoria: Mózg, układ nerwowy
Od 2011 roku wiemy, że proteina tau jest czymś co różni chorobę Alzheimera w ZD i bez niego. Dzięki Teresie Cody nauczyłem się jak na to wpływa DYRK1A, a potem przyszła wiedza o RCAN1.
Tak wtedy pisałem o tym:
Tak Teresa Cody opisywała ten mechanizm łącząc nadmierną aktywność genu DYRK 1 A z proteiną tau:
“Proteina TAU jest kluczowa dla struktury nerwów i systemu transportu wewnątrz komórki. Kiedy TAU jest chemicznie zmieniona, traci zdolność do łączenia się ze strukturami nerwowymi i rozrywa je. To przypomina zawalający się most na autostradzie. Nie ma możliwości przekroczenia rzeki ruch zamiera, stąd wracając do naszego organizmu komórka nerwowa umiera i zanika. Jak dokonuje się zmiana proteiny TAU?
Gen DYRK 1 A instruuje komórkę by fosforylować proteinę TAU. Oznacza to dodanie cząsteczki fosforowej PO4 do proteiny albo innej molekuły. Fosforylacja aktywuje lub dezaktywuje wiele enzymów.
W ZD 1,5 razy więcej genu DYRK 1A prowadzi do “całkowicie nadmiernej fosforylacji” czyli hiperfosforylacji. Oznacza to, że chemiczne grupy fosforu są dodawane do protein TAU w nadmiarze. Rezultat łatwy do przewidzenia to chemiczne zmiany, które prowadzą do odpadania protein TAU od mikrotubuli wewnątrz nerwów, które zbijają się w kępy i nerw obumiera.”
Od 2011 roku zmieniło się tylko tyle, że wiemy o istotnej roli genu RCAN 1 w tej kwestii i jego odpowiedzialności także za negatywną fosforylację protein tau.
Podsumowując: wiemy że patologia proteiny tau jest początkiem kaskady patologii choroby Alzheimera i wynika z potrojenia DYRK1A, RCAN1. Badania nad odpowiednimi inhibitorami trwają.
Dzisiaj umiejąc już to mierzyć wiemy, że proteina tau i jej ilość jest kluczową miarą postępu choroby Alzheimera a nie ilość amyloidu beta, który de facto już w okresie prenatalnym jest w detekcji w ZD.
W powyższym raporcie docieramy do ciekawych informacji wskazujących na dwa fakty:
-dystrybucja proteiny tau w mózgu w okresie prenatalnym ma także już miejsce
-można to skutecznie mierzyć…ale i wpływać na to!
Zatem opierając się na danych Teresy EGCG, DHA, olej rybi są krytyczne do podawania nawet w okresie prenatalnym, by wpływać na ilość zarówno proteiny tau jak i amyloidu beta.