Temat na pracę cz.5 czyli czy dziecko z ZD powinno być uczone języków obcych?

Moja “metoda szwajcarska” rozbawiła wiele osób. Jak rozmawiałem z Dinka z Chorwacji na ten temat, to ona śmiała się do łez, choć to ona tak naprawdę podrzuciła ten pomysł.

Co to jest “metoda szwajcarska” mało kto wie, gdyż powstała w mojej głowie. Obserwując rozwój dzieci w Szwajcarii, które ze względu na wszechobecną wielojęzykowość budują swoje indywidualne języki do komunikacji z otoczeniem,  zauważyłem, że kluczowym przesłaniem komunikacji nie jest jej jakość a po prostu fakt jej istnienia. W autyzmie, ten fakt istnienia komunikacji przekłada się na zastosowanie np. piktogramów itp. Ważne by ona była, niż jej nie było.

W ZD wszyscy chłopcy oraz mniejsza część dziewczynek rozpoczyna komunikowanie się bardzo późno, a werbalizacja przychodzi powyżej 5-6 roku.

Gdzie są bariery? Język polski sam w sobie jest barierą!!!! Jego fonetyka jest trudna. Budowa zdania, z odmianami jest ekstremalnie trudna, chiński jest łatwiejszy!

Zatem jak to ominąć? To jest problem na temat numer 5:

CZY NAUKA JĘZYKÓW OBCYCH OD 2-3 ROKU ŻYCIA, DZIECKA Z ZD MOŻE ROZWINĄĆ JEGO ZDOLNOŚCI KOMUNIKACYJNE?

Dinka opowiedziała mi 2 lata temu taką historię: ich syn pomimo tego, że miał już 7 lat nie mówił i NIE CHCIAŁ!!! Różni specjaliści załamywali ręce i nie potrafili znaleźć rozwiązania. W tym czasie wrócili z USA do Chorwacji. Wciąż w ich rodzinnej komunikacji dominował chorwacki, który jest bardzo podobny do polskiego np.: żółty wymawia się w obu językach tak samo.

Powrót spowodował konieczność znalezienia nowych logopedów…i jeden z nich wskazał, że może by spróbować Filipa uczyć po angielsku, bo to łatwiejszy język?! Dinka zgodziła się na eksperyment i w domu cała rodzina przeszła na język angielski i …Filip też. Okazało się, że zna bardzo dużo słów i buduje nawet proste zdania w tym języku.

Te odkrycie spowodowało, że Dinka skupiła się na angielskim, gdyż lepiej by Filip komunikował się w jakimkolwiek języku niż nie komunikował się wcale. Po dwóch latach u Dinki rozwija się “metoda szwajcarska” w najlepszym wydaniu. Wprowadzane są proste słowa chorwackie, hiszpańskie do całkiem sporego zasobu słów angielskich. Co jest ciekawe Filip między czasie opanował chorwacki doskonale w układzie biernym. Podczas lekcji wszystko prowadzone jest w tym języku i jest w stanie nawet go zapisać (fonetycznie). Jednakże komunikacja odbywa się głównie w języku angielskim.

Pozostaje zatem problem: czy to jest dobre podejście dla naszych dzieci? Czy ważna jest komunikacja sama w sobie, czy też komunikacja w języku ojczystym?

Ja jako ojciec autysty uważam, że każda komunikacja jest świetna byleby ZAISTNIAŁA!!!

Zapraszam do tematu: jarek@zespoldowna.info