“To witamina D pomaga, czy nie pomaga w utrzymaniu zdrowia naszych dzieci?”

Rozumiem te rozterki, gdyż sam widuję artykuły mówiące o działaniu i jej braku działania, jeżeli chodzi o witaminę D3. Jednak uwaga: nauka to ma do siebie, że jak chce coś udowodnić zawęża swój horyzont i poszukuje przestrzeni by tą tezę po prostu udowodnić. Tak było z zastosowaniem witaminy D3 przeciw covidowi np.

Ja jednak patrzę na witaminę D3 nie na środek antywirusowy (bardzo wąskie podejście), a środek regulujący stany zapalne, w tym te onkogenne, wpływających na insulinę i glukozę, czy regulującym aktywność ponad 1 200 genów. Im mamy szersze zastosowanie, tym częściej pojawiają się takie zdania w raportach medycznych, takich jak ten poniżej.

https://www.mdpi.com/2227-9059/11/6/1542

“Podawanie witaminy D3 lub prawidłowych metabolitów w odpowiednich dawkach i częstotliwości przez dłuższy czas przyniosłoby zamierzone korzyści. Podczas gdy różne tkanki mają różne progi stężenia 25(OH)D, poziomy powyżej 50 ng/ml są niezbędne do złagodzenia stanów takich jak infekcje/posocznica, rak i zmniejszenia przedwczesnych zgonów. Cholekalcyferol (D3) (nie jego metabolity) powinien być stosowany w celu wyrównania niedoboru witaminy D i podniesienia poziomu 25(OH)D w surowicy do stężenia docelowego.”

Jak widać pojawia się tutaj dość precyzyjny cel do jakiego należy dążyć czyli 50 ng/ml na poziomie witaminy D3 25 oh. Przy takiej objętości witaminy D3 metabolizmy, reakcje immunologiczne są pod jej pozytywnym wpływem. Zawsze należy jednak pamiętać o badaniach kontrolnych by nie przedawkować.

Ja uważam, że witamina D3 działa i pomaga, więc tym wpisem kończę tą dyskusję na temat jej działania.