W diecie antycukrzycowej chodzi o to, by tłuszczu w wątrobie było jak najmniej
Wracamy do tematów podstawowych, czyli co nowego pisze się w świecie nauki. Furorę robi zdanie prof.Petera Schwarza na temat cukrzycy typu 2…która według niego połączona jest jednoznacznie ze stłuszczeniem wątroby. Coś jak w ZD nieprawdaż? Pisałem o tym i pamiętam, że trafiło do mnie sporo pytań osób zaskoczonych taką tezą. Dzisiaj widać wyraźnie, że to jest już problem populacyjny, który wynika nie tylko z kwestii genetycznych, ale przede wszystkim “przekarmiania” społeczeństw typem żywności, która po prostu jest niewłaściwa dla nas, by móc dobrze żyć.
https://www.zespoldowna.info/kwas-alfa-liponowy-stluszczenie-watroba-insulina-zespol-downa.html
https://www.zespoldowna.info/watroba-mozg-jelitoserce-czyli-jakosc-zycia-osob-zd.html
Wracamy do profesora i jego tez. W swoim wystąpieniu wskazuje on na to, że krytycznym regulatorem metabolizmu cukrów jest prawidłowo funkcjonująca wątroba oraz aktywność fizyczna (znów to się powtarza!). W jego prezentacji kluczowym tematem jest sposób na pozbycie się tłuszczu z wątroby. Patrząc znów na wzór metabolizmu, który to powoduje, widzę dokładnie ten obraz metabolizmów jaki mamy w ZD. Popatrzcie na jego prezentację poniżej. Pokazuje wyraźny proces zmian glikemii, któremu towarzyszy przede wszystkim dyslipidemia. Jak w ZD!
https://www.youtube.com/watch?v=fvvHtqE-_mE
Jakie ma rozwiązania o których się mówi?
Po pierwsze post, czyli głodówka intensywna, nawet 10 dniowa, przy dużej aktywności fizycznej polegającej nawet na robieniu 10 000 kroków dziennie. Opiera swoją tezę na tym, że taki układ drastycznej głodówki daje natychmiastowy proces redukcji dyslipidemii i poprawę metabolizmu glukozy. I to się zgadza, ale czy w ZD może to tak zadziałać?
Mam pewną wątpliwość. Czy osoba z ZD może zrozumieć, że ma nie jeść? Raczej nie. Dużo łatwiej jest wskazać, że ma jeść w określony sposób-wybór diety, w określonym czasie. Zatem z tej perspektywy błędy dietetyczne, ale i genetyczne, może świetnie korygować długotrwałe podejście polegające na Interfastingu, czyli głodówce międzyposiłkowej trwającej nawet 10-14h, stosowanej nie w krótkim 10 dniowym czasie, ale w miesięcznym czy nawet dłuższym czasie.
Patrzę na naszych sportowców. Za każdym razem słyszę jedno: jak trenuje to jest ok, ale jak jest przerwa to tyje. Oznacza to jedną istotną kwestię i tutaj to przypominam: metabolizm w ZD jest inny, co oznacza że dietę musimy stosować stale a nie od czasu do czasu gdy mamy powód. Patrząc na wywód profesora, ja widzę tutaj jednoznaczną przesłankę dla nas w kontekście diety. Jeżeli dyslipidemia jest wspierana czynnikami genetycznymi, to cukrzyca jest już tylko efektem tych zmian. By chronić nasze dzieci, odpowiedni system jedzenia, odpowiednia dieta jest krytyczna w całościowym podejściu, a nie tylko podczas leczenia. Ono może być już zbyt drastyczne, a w sytuacjach krytycznych, leki jakie się stosuje jak metformina, mogą mieć tylko destrukcyjny charakter. Zatem warto dobrze układać dietę, warto głodować, bo to po prostu ma sens korygujący naszą rzeczywistość i być przy tym aktywnym, a zapobiegniemy dyslipidemii i cukrzycy.