Zespół Downa jest problemem, chorobą metaboliczną…kolejni naukowcy tak twierdzą.

Zaskakuje mnie to, że tak powoli się to dzieje, ale cieszy mnie jak widzę kolejne artykuły poświęcone błędnemu metabolizmowi, mówiące wprost: ZESPÓŁ DOWNA TO CHOROBA METABOLICZNA.

Dziś o kolejnym raporcie na ten temat.

https://www.mdpi.com/2227-9059/9/2/221

Autorzy artykułu bardzo mocno skupili się na kwestii cukrzycy i otyłości, twierdząc że to jest jednoznaczne połączenie błędnego metabolizmu osób z ZD z patologią:

-funkcji poznawczych

-kardiologiczną w tym występowaniu wad

-układu trawiennego

-funkcjonowania krwi

-niskiego napięcia

-układu nerwowego

-funkcjonowania tarczycy

https://www.mdpi.com/2227-9059/9/2/221

Wskazują na przyczyny i powiązania błędów metabolicznych z jakością życia osób z ZD czy populacyjne w ZD występowanie polimorfizmów HLA. Może trywialnie to nazwę, ale uwiedli mnie też banalnością jednej kluczowej kwestii:

KOMPLETNIE ZŁEJ, NIEZDROWEJ DIETY I BRAKU RUCHU

jako typologii z jaką mamy do czynienia w przypadku osób z ZD. To według nich obok czynników genetycznych oczywiście, jest inicjującą kaskadą wielu patologicznych procesów ze szczególną uwagą skupioną na kwestiach struktury cholesterolu w szczególności HDL oraz słabej redukcji VLDL (powiązane ze słabiej funkcjonującą tarczycą). Tym się różnią od innych. Stawiają ten problem na pierwszym miejscu, a dopiero potem  na mechanizmy genetyczne.

W układzie genetycznym, ale głównie metabolicznym, wskazują tutaj na powiązania adiponektyny (jej wysoki poziom występuje u otyłych osób z ZD, co może sugerować też wpływ polimorfizmów) i leptyny, o czym pisałem wielokrotnie, ze słabszą redukcją glukozy, a z drugiej strony inicjującą stany zapalne. Inną kwestią pokazującą silnie spersonalizowany poziom patologii w tym obszarze u osób z ZD, to fakt ograniczenia adipogenezy tytułem nasilenia dysfunkcji genu PDXK odpowiedzialnego za aktywowanie witaminy B6 istotnej w tym metabolizmie.

https://www.zespoldowna.info/leptyna-i-trojglicerydy-tluszcze-cholesterol.html

https://www.zespoldowna.info/leptyna-histamina-reakcja-immunologiczna-i-szczepienia.html

https://www.zespoldowna.info/leptyna-i-neuroprzekazniki.html

https://www.zespoldowna.info/gen-pdxk-i-adipogeneza.html

Ten skomplikowany temat poruszałem także w tym wpisie:

https://www.zespoldowna.info/adiponektyna-i-polimorfizm-genu-adipoq-czyli-o-otylosci.html

“1.Dwa aktywne związki metabolicznie wytwarzane przez komórki tłuszczowe jak , leptyna i adiponektyna są zaangażowane w odwrotną zależność [4] i te związki mogą odgrywać rolę w modelu ryzyka choroby Alzheimera w chorobie nowotworowej również w ZD. Leptyna ma właściwości promujące raka i hamujące chorobę Alzheimera, podczas gdy adiponektyna ma zdolność odwrotną, czyli  hamującą nowotwory i promującą chorobę Alzheimera [4].

2..Poziom leptyny u dzieci i młodych osób z ZD jest zawsze podniesiony, czyli mamy stan kreowania i wzmacniania patologii raka, z drugiej strony hamowania choroby Alzheimera. U dorosłych osób z ZD, sytuacja ta się zmienia. Adiponektyna zaczyna dominować promując chorobę Alzheimera, hamując raka.

3.W ZD leptyna wpływa na metabolizm genu APP. Leptyna wpływa na stan “gotowości do umierania” co uważa się, za inicjację kaskady choroby Alzheimera w kontekście apoptozy. Niski poziom leptyny u dorosłych z ZD jest uważany za mechanizm przyspieszonego, błędnego działania BACE1.”

6.Na to wygląda, że poziom adiponektyny w ZD jest krytycznie zły…u dorosłych. Czy zatem jest to mechanizm zmiany aktywności genu PDXK, potrojonego w ZD, przez co do tego czasu możemy mówić o “nieprawidłowej” aktywności witaminy B6…a przed jeszcze nie?

7. Z perspektywy badań widać wyraźnie, że aktywna forma witaminy B6 jest krytyczna dla wytwarzania adiponektyny, regulacji insulinooporności, ale to tak wygląda że B6 jest tutaj krytycznie słaba w wieku do około 12-16 lat, a potem jest jej nadmiernie dużo…chyba że wpływ na to ma jeszcze leptyna oraz polimorfizmy genów w tym ADIPOQ”

“1.Wszystkie dzieci z zespołem Downa mają wyższy poziom leptyny niż rówieśnicy. Oznacza to, że organizm z jej nie korzysta. Leptyna reguluje apetyt. Wysoki poziom oznacza brak w podwzgórzu regulatora apetytu, stąd dziecko może jeść stale po prostu.

2.W dużej mierze populacja osób z ZD ma dodatkowy problem w postaci OPORNOŚCI NA LEPTYNĘ. Co to oznacza? Podawanie leptyny zwiększa jej objętość, ale nie powoduje jej działania.

3.Dysfunkcja działania leptyny może być związana z cukrzycą. Wyższy poziom leptyny jest jednoznaczny ze zmianą reakcji immunologicznej organizmu, ba jest kluczowy dla wystąpienia chorób autoimmunologicznych…a tych u naszych dzieci jest dużo: celiakia, cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów jako przykład.

4.Leptyna uderza bezpośrednio w działanie limfocytów T (tregów) , tak zaburzonych w ZD, że powodują immunosupresję, czyli istotny brak odporności….a w dalszej kolejności związane jest to z kaskadą choroby Alzheimera. Jest to tym gorsze, że leptyna zwiększa uwalnianie cytokin zapalnych, które w ZD są i tak już pobudzone, jak: TNF-α, IL-6 oraz IL-2, IL-12. W efekcie zmiana wzorca odporności jest istotna, dla mnie nieprzewidywalna.

5.Mając leptynooporność w ZD, mamy do czynienia z dużą ilością leptyny w organizmie. Oznacza, to zwiększenie histaminy i zwiększenie aktywności mastocytów i błędnej reakcji immunologicznej w ZD!

6.Zwiększona objętość leptyny występuje zawsze jako typowy biomarker, przy nadmiernej otyłości.”

 

Wracamy do raportu. Autorzy świetnie podsumowują także zależność między wagą, poziomem wytwarzania energii (mitochondria) a funkcjonalnością hormonów tarczycy. Tak to opisują:

“Hormony tarczycy  ściśle współdziałają z metabolizmem energii. Ich stan koreluje z masą ciała poprzez regulację wydatku energetycznego. Przyczynia się to do regulacji apetytu i utrzymania optymalnego bilansu energetycznego poprzez komunikację z białą tkanką tłuszczową i mózgiem poprzez leptynę. Hormony tarczycy biorą również udział w metabolizmie cholesterolu, homeostazie glukozy poprzez modulację ekspresji genów i termogenezie. Niedoczynność tarczycy prowadzi do zmniejszonej glukoneogenezy i lipolizy, podwyższonego poziomu cholesterolu i przyrostu masy ciała.”

Wniosek jaki z tego płynie to że, jeżeli mamy błędny metabolizm energetyczny, to mamy błędny metabolizm hormonów tarczycy, a to w konsekwencji jest mechanizmem załamania się kaskady wielu czynników wpływających na metabolizm w efekcie prowadząc poprzez niedoczynność tarczycy do otyłości chociażby.

Podobne powiązania autorzy widzą ze stanem zapalnym, APNEą gdzie powiązanie ich z otyłością jest jednoznaczne. I tak dzieci z ZD wykazują wyższy stan aktywności cytokin zapalnych IL-2, IL-6, IL-10, TNF-α, IL-1β czy interferonów. Autorzy wskazują i łączą je z otyłością i problemami metabolicznymi w sposób populacyjny i jednoznaczny w ZD.

W przypadku APNEi autorzy wskazują na takie połączenie mechanizmów:

“Ze względu na niedotlenienie wywołane okresowym zatrzymaniem oddechu, apnea stymuluje stres oksydacyjny i stan zapalny, co może przyczyniać się do utrzymania otyłości. Apne jest częstym zaburzeniem w ZD. Dotyka co najmniej 50% dzieci z ZD i prawie 100% dorosłych , w porównaniu z 5–8% populacji ogólnej. Ten zespół oddechowy może przyczyniać się do otyłości w ZD.”

Kolejnym etapem analiz jest kwestia cukrzycy w ZD. Cukrzyca typu 1w ZD jest uważana przez autorów raportu jako mechanizm łączący się z defektem stanu zapalnego w ZD. Uważają, że ten typ cukrzycy występujący w ZD znacznie częściej niż w pozostałej populacji, może być wyjaśniony jedynie przez czynniki autoimmunologiczne, co nie jest typowe dla populacji bez ZD. Wskazują tutaj na czynniki typowe jak polimorfizmy genu HLA, ale także na aktywności genów typowych dla ZD jak APP, SOD1. Mówią wprost, że: POLIMORFIZMY WSZYSTKICH TYCH GENÓW TWORZĄ PREDYSPOZYCJE DO WYSTĄPIENIA TEJ WERSJI CUKRZYCY.

W efekcie u osoby z ZD zmienia się metabolizm glukozy, leptyny, insuliny.

Cukrzyca typu 2 jest już z góry określana jako mechanizm autoimmunologiczny oparty o duże spektrum różnych czynników genetycznych, zapalnych.Tutaj geny RCAN1, DYRK1A wpływają bezpośrednio na ten stan. Co jest ważne: jest mechanizmem jednoznacznie kreującym zaburzenia metaboliczne prowadząc do otyłości.

Patrząc na te wszystkie informacje trudno nie zgodzić się z faktem łączącym metabolizm insuliny, glukozy, tłuszczy z typowymi fenotypowymi cechami ZD. Trudno się też nie zgodzić z prostym faktem im osoba z ZD bardziej otyła tym:

-ma gorszą dietę bogatą w czynniki zapalne (cukry, gluten)

-gorzej funkcjonuje pod względem kognitywnym

-gorzej funkcjonuje pod względem aktywności fizycznej i wydolności

-gorszy metabolizm energetyczny

Te wnioski przeze mnie opisywane już od ponad 12 lat mnie nie dziwią, ale mam nadzieję, że nowe pokolenie rodziców będzie tym faktem na tyle zdziwione, że zrobi wszystko by dzieci z ZD miały dużo aktywności fizycznej w połączeniu z dobrą dietą śródziemnomorską, gdzie nie ma miejsca na słodycze, napoje gazowane i chipsy.